„Wybuch miny w Iraku, roztrzaskany radiowóz, zawalona ściana płonącego budynku. W mediach to wypadek na służbie. W domu naszych podopiecznych – życiowa tragedia. Zginął tata… I choć nie jesteśmy w stanie przywrócić dzieciom rodzica, możemy spróbować pomóc im dorastać. Liczymy, że przyłączysz się do naszej misji…” – tak mówi o swojej działalności fundacja i taki też jest przekaz spotu, w którym widzimy urywki medialnych doniesień o śmierci na służbie a z offu słyszymy głos dziecka „Dla ciebie zginął policjant, a dla mnie tata”.
„Mój tata służył innym. Teraz ja potrzebuję twojej pomocy” – to przekaz kampanii. Sam spot jest głównie apelem o wsparcie finansowe, dzięki któremu fundacja będzie mogła pomagać dzieciom ludzi, którzy zginęli na służbie ale ma też nas uwrażliwić na los dzieci, które zostawili, a które w świadomości większości z nas pojawiają się na krótko w lakonicznych komunikatach „osierocił dwoje dzieci”. Na stronie internetowej fundacji widzimy zdjęcia mężczyzn z dziećmi na rękach, a obok nich medialne komunikaty w rodzaju „Strażak zginął wynosząc człowieka z płomieni”, gdzie słowo „strażak” jest przekreślone a zamiast niego dziecinnym pismem dopisane zostało „tata”. I jeszcze To naprawdę działa na emocje, podobnie jak hasło „Dbamy o dzieci tych, którzy dbali o nas”.
Na uwagę zasługuje forma pomocy świadczonej osieroconym dzieciom, nie są to bowiem typowe zapomogi ale właśnie sfinansowanie edukacji – takiej jaką dziecko wspólnie z doradcą edukacyjnym sobie wybierze. Fundacja obiecuje dziecku – bo to właśnie z nim się w tej kampanii komunikuje – że będzie mu towarzyszyć w życiu, wspierając w tym, w czym zmarły rodzic już go nie wesprze. W określeniu i sfinansowaniu własnych planów edukacyjnych. Jest to niewątpliwie trudniejsza forma wsparcia, wymaga od organizacji więcej pracy niż przyznanie jednorazowej zapomogi ale jest od niej skuteczniejsza jeśli celem ma być właśnie towarzyszenie dziecku w rozwoju.
Katarzyna Sadło
